Gerechten uit de rug en borsten van duiven worden al sinds het oude Egypte bereid. Dit eten was populair zowel in het oude Rome als in het middeleeuwse Europa. Wilde duiven werden beschouwd als goedkoop en betaalbaar vlees, terwijl huisduiven als heerlijk werden beschouwd. Nu zijn er meer dan dertig soorten "vleesduiven", en sommige soorten wilde en malse vogels zijn ook geschikt om te koken.
Kies je recept
Hoe duiven koken
Duivenvlees is donker en vettig, het meeste in het karkas is geconcentreerd op de rug en borst, terwijl de rest van de vogel behoorlijk benig is. Daarom worden duiven in hun geheel of alleen in de vetste delen gekookt. Oude duiven blijken droog en nauwelijks eetbaar. Duif is licht verteerbaar, rijk aan eiwitten, vitamines en mineralen en is geschikt voor een aantal heerlijke gerechten.
De smaak van duivenvlees hangt af van het voer dat de vogel at. Binnenlandse duiven, speciaal gevoed met maïs en granen, hebben een voorspelbare zoete nootachtige smaak.
Meestal worden duiven gebakken, voorgesmeerd of in spek gewikkeld. In Spanje en Frankrijk wordt confit gemaakt van deze vogels - vlees, dat lange tijd in zijn eigen sap op laag vuur wordt gestoofd. Wilde en "oude" duiven worden gebruikt in stoofschotels. In de Chinese keuken is duivenvlees een feestelijk gerecht; vogels worden in zijn geheel gefrituurd. Het beroemde Kantonese gerecht van duivenvogels gestoofd in een mengsel van rijstwijn en sojasaus en daarna gebakken in kokende olie. Duiven worden ook gefrituurd in Java en Soedan, op smaak gebracht met knoflook, koriander en kurkuma. Gebakken duiven in oosterse stijl gaan vaak gepaard met couscous. Duiven in Europese stijl worden meestal geserveerd met knoflook- of kastanjepuree, gestoofde kool, linzen en pruimen.
"Stadsduiven" zijn wegens onhygiënisch dieet ongeschikt voor voedsel.