Volgens Aziatische tradities van pilaf koken, moet rijst goed worden gewassen en gedrenkt in warm water met toegevoegd zout. De weektijd hangt af van de specifieke rijstvariëteit. Als de kenmerken onbekend zijn, moet u zich concentreren op de kleur van de korrels, die een melkwitte kleur moeten krijgen.
Kies je recept
Het debat over het al dan niet weken van rijst voor pilaf heeft geen zin, omdat het afhangt van de kooktechnologie. Geen wonder dat het Turkse spreekwoord zegt: "er zijn net zoveel soorten pilaf als er steden zijn in de moslimwereld." De belangrijkste verschillen liggen niet alleen in de compatibiliteit van zirvak-producten - frituren in plantaardige olie van uien, wortels, vlees, fruit, groenten, kruiden, maar ook in de bereiding van granencomponenten. Rijst wordt immers tijdens het koken soms gecombineerd met zirvak en in sommige gevallen apart gestoofd. Dit gerecht verscheen in het Midden-Oosten samen met een rijstcultuurcultuur (II - III eeuw voor Christus) en werd vervolgens opgepikt door de inwoners van Centraal-Azië, en als we de Centraal-Aziatische pilaf als monster nemen, dan is de rijst er altijd van doordrenkt. De enige vraag is welke rijst je moet laten weken en hoeveel tijd.
Is elke rijst geschikt voor pilaf
Omdat pilafrijst als gevolg van het koken matig bros moet zijn, maar niet droog, is niet elke rijstvariëteit geschikt voor dit gerecht. Elke zwemmer zal zich moeten aanpassen aan de variëteiten die in zijn regio worden verkocht, omdat elk van hen zijn eigen aanpak vereist. De meest populaire pilafrijst in Oezbekistan is bijvoorbeeld de beroemde "devzira" die wordt verbouwd in de regio's Ferghana en Andijan. Sommige soorten "devzira" zijn te vinden op het grondgebied van Kirgizië, in Uzgen. Uzgenrijst "Chungara" is lichter en zetmeelrijker, maar heeft een uitstekende wateropname.
Als ondersoorten en verschillen hebben, dan is het onbeduidend. De korrel is langwerpig, maar niet dun in een cirkel, de kleur van zetmeelpoeder kan na het wassen variëren van roze tot baksteen. Zelfs tot transparant gewassen rijst is meestal niet zuiver wit, maar met wat bruine of rode vlekken. Russische huisvrouwen gebruiken meestal de rondkorrelige Krasnodar-variëteit of de lange Basmati die als pilaf uit Pakistan en Afghanistan worden geïmporteerd.
Heerlijke pilaf kan worden bereid uit Krasnodar-rijst, alleen is het iets zachter dan Oezbeekse variëteiten en daarom moet het weken minder lang duren. "Basmati" kan ook variëren in kwaliteit, afhankelijk van het groeigebied. Het gehalte aan zetmeelhoudende stoffen daarin kan bijna nul zijn, wat de smaak van pilaf niet ten goede komt. Het principe "het wittere en gladdere oppervlak van de granen" is niet geschikt om rijst te kiezen. Integendeel, het moet ruw zijn om water, vet, kruiden beter op te nemen.