Pittige mierikswortel, ook wel "horlodder" genoemd, is erg populair in de Russische keuken, vooral in koude streken. Het voorgerecht heeft niet alleen een gedenkwaardige pikante smaak, maar komt ook de gezondheid ten goede. Mierikswortel is een waardevolle drager van vitamine C, een natuurlijk antibioticum. Veel huisvrouwen geven er de voorkeur aan hun eigen bereidingen te maken van natuurlijke ingrediënten, omdat de recepten voor sauzen van de brandende wortel vrij eenvoudig zijn. Het is belangrijk om mierikswortel klaar te maken voor de winter, om niet te verzuren, en je werk was niet tevergeefs.
Kies je recept
Hoe grondstoffen te kiezen en voor te bereiden voor een gorloder
Mierikswortel, waarvan de recepten tegenwoordig in grote hoeveelheden op internet staan, kan worden gebruikt als saus of, voor liefhebbers van gekruid voedsel, als een onafhankelijke snack. De belangrijkste componenten van een klassieke horlauder zijn: mierikswortelwortel, tomaten, zout en knoflook. Soms probeert de gastvrouw geen mierikswortel voor de winter te koken om niet te verzuren, maar na ongeveer 2-3 maanden opslag begint ze te delamineren, opstijgt met een "hoed", een bubbel en verliest haar rijke rode kleur.
Vaak is de reden dat mierikswortel zuur is, slechte kwaliteit of onjuiste bereiding van grondstoffen. Het wordt aanbevolen om alleen rijpe, intacte tomaten van grote salade-variëteiten te selecteren voor de saus. Tomaten mogen niet waterig zijn! Mierikswortel moet in de herfst worden opgegraven, de dikste wortels worden direct geselecteerd en verwerkt. Voordat u mierikswortel voor de winter klaarmaakt, reinigt u de krachtige grondstoffen en snijdt u deze in stukjes en laat u ze een dag weken in koud water.
Om te voorkomen dat de mierikswortel verzuurt, moet u de knoflook en mierikswortel na het schoonmaken en grondig wassen goed drogen. Snijd de tomaten met een kruis, houd 2-3 minuten in kokend water en verwijder snel de schil. Hierna is het noodzakelijk om de componenten van de saus te malen. Haal mierikswortel door een vleesmolen, nadat je een plastic zak hebt omgedaan; knoflookteentjes verwerken met een knoflookpers; gesneden tomaten, scroll in een blender.
Mierikswortel koken voor de winter
Voor de bereiding van klassieke mierikswortel voor 300 g wortels, 14 theelepels kristalsuiker en zout, 400 g gehakte knoflook, is 6 liter gerolde tomaten voldoende. Het komt voor dat de croaker zuur is vanwege de slechte kwaliteit van het zout. Gebruik alleen grof product (nr. 2-4), niet gejodeerd, enigszins grijzig voor wintermierikswortelbereidingen.
Meng alle ingrediënten van het mierikswortelrecept, met aan het einde knoflook toegevoegd voordat je de saus in gesteriliseerde potten krult. Om ervoor te zorgen dat de mierikswortel niet verzuurt, brengen sommige huisvrouwen de saus eerst op een temperatuur van 100 ° C voordat ze worden bewaard, en leggen ze de knoflookmassa pas voordat de vloeistof kookt. In dit geval kan de snack maximaal een jaar worden bewaard, zelfs bij kamertemperatuur, maar als gevolg van warmtebehandeling verliest hij een aanzienlijk deel van zijn helende eigenschappen.
Mierikswortel voor de winter met plantaardige olie
Ervaren culinaire specialisten bereiden met succes mierikswortel voor op de winter, zodat het niet zuur en beschimmeld wordt, natuurlijke conserveringsmiddelen aan het werkstuk toevoegen - plantaardige olie of (en) azijn. Neem in een glas gehakte mierikswortel en dezelfde hoeveelheid knoflook 2 kg opgerolde tomaten, 25 g tafelzout en kristalsuiker, 100 ml olijfolie of zonnebloemolie. Voeg tafelazijn toe (3 eetlepels).
Kook en houd gedurende 20 minuten op middelhoog vuur een pan met gezouten en gesuikerde tomatenmassa, giet dan de olie met azijn en aan het einde - een mengsel van knoflook en mierikswortel. Roer het aperitief en zet het vuur uit. Giet de mierikswortel onmiddellijk in gesteriliseerde potten, rol ze op of sluit ze met stevige schroefdoppen.
