Kaviaar is een populaire delicatesse in Rusland, een integraal onderdeel van een praktisch feestelijke tafel. Laten we het hebben over het kiezen van rode kaviaar.
Kies je recept
Gebruiksaanwijzing
1
Allereerst moet je een container kiezen waarin je kaviaar krijgt.
Plastic containers, transparant glas of ondoorzichtige blikken of op gewicht.
Plastic containers roepen vragen op omdat plastic nog steeds chemie is, maar net als andere transparante containers is er een duidelijk pluspunt: je ziet wat erin zit.
Glazen potten hebben een voordeel boven hen en ze zijn erg handig in gebruik.
Op basis van gewicht is het nemen van kaviaar behoorlijk gevaarlijk: dit komt omdat je de periode dat het al in de winkel lag zeker niet kunt achterhalen. Bovendien verkopen ze in het algemeen geen kaviaar van de hoogste kwaliteit, die door verschillende trucs (soms triviaal met olie of zelfs wasmiddelen (!)) Niet-representatief wordt gemaakt in aantrekkelijk en "vers".
Over het algemeen was en blijft de meest traditionele verpakking, een blikje, de meest betrouwbare optie. Hier heb je de vervaldatum, het productiebedrijf en de samenstelling. Het belangrijkste minpuntje is dat de inhoud niet zichtbaar is. Daarom is het de moeite waard om te vertrouwen op goede bedrijven die u kent en natuurlijk op de winkels waar u kaviaar wilt kopen.
2
Volgende. De bank kan zeggen "zalmkaviaar", "chum zalmkuit", "sockeye kuit", enz. De eerste optie is de ergste. Dit is een zeer algemene formulering, waarmee fabrikanten legaal kunnen besparen door de goedkoopste kaviaar op de bank te zetten en deze tegelijkertijd met hoge kwaliteit te verkopen. Chum zalmkaviaar heeft de meeste voorkeur, maar is moeilijker te vinden.
Het label moet gelijkmatig en kwalitatief worden gelijmd, en het is beter als de productiedatum en de vervaldatum op de verpakking worden geperst en niet op het label worden afgedrukt.
3
Bekijk het blik thuis, kijk naar de inhoud, ruik eraan. De aanwezigheid van een doordringende, onaangename geur zou u onmiddellijk moeten waarschuwen. Let erop dat de pot niet erg vloeibaar was. De eieren moeten van elkaar worden gescheiden en zachtjes in de mond op de tanden barsten, maar niet uit de pot stromen met een gewone onafscheidelijke pap of al half barsten.
Binnenin elk ei moet de kern zichtbaar zijn.
Als het ei erg gezwollen is, vergelijkbaar met een bel, is de kern verplaatst of helemaal niet zichtbaar, dan hebben de producenten het waarschijnlijk met water gepompt om het gewicht te vergroten.
