Ondanks alle inspanningen van veredelaars is het nog niet mogelijk om plantenziekten te verslaan en ze blijven een dodelijke bedreiging voor de wijnstok. De lekkerste en mooiste soorten worden het meest aangetast door ziekten.
Kies je recept
De gevaarlijkste ziekte van druiven is meeldauw, of persporose, valse meeldauw. Het is overal waar wijngaarden voorkomen, omdat de veroorzaker een schimmel is die leeft van levende weefsels. Hij overwintert op gevallen bladeren en sporen direct in de grond, verdraagt gemakkelijk hitte en vorst. Groeit bij 10 ° C, met wind of regen overgebracht op de achterkant van het blad. Generaties van schimmel per seizoen kunnen oplopen tot 20, en de reproductie stopt alleen met de dood van de plant of met een temperatuurdaling. De uitwendige manifestatie van de ziekte is tal van geelachtige vlekken. De achterzijde van het vel is door de actieve voortplanting van de schimmel bedekt met schimmelbloei; dit komt niet voor bij droog weer. Bij resistente rassen zijn de vlekken kleiner, drogen snel en zien eruit als gaatjes met een naald met een gedroogde rand, het vel heeft een olieachtige glans. Er verschijnen ook vlekken op de scheuten, geelachtig en vervolgens bruin, die de neiging hebben te beschimmelen.
Soorten met een matige smaak en een hoge zuurgraad hebben genen voor resistentie tegen meeldauw, de ernstigste druivenziekte. De Isabella-variëteit, die een scherpe smaak heeft, een hoog gehalte aan wijnsteenzuur en ongeverfd slijmvlies van bessen, is resistent tegen deze ziekte. Wanneer slechte smaak wordt verdund door te kruisen met goede cijfers, wordt ook ziekteresistentie verdund.
Daarom is het noodzakelijk om de verwerking constant uit te voeren, volgens het ontwikkelde schema en het veranderen van medicijnen voor een betere efficiëntie.
Vooral ernstige laesies aan de bovenkant van scheuten op onstabiele variëteiten, dan beïnvloedt de ziekte bloeiwijzen en verse eierstokken van bessen. Bij meer volwassen bessen lijkt de infectie op een blauwgrijze depressieve plek onder de stengel. Bessen worden bruin, rimpelen en vallen. Deze ziekte kan alleen worden voorkomen door systemische preventieve behandelingen.
Voor succesvol gebruik moet u de classificatie van chemicaliën kennen en de timing van hun gebruik onthouden.
Insecticiden worden gebruikt tegen rupsen, bladluizen, kevers en vlinders en afzonderlijke preparaten tegen mijten - acariciden. Fungiciden helpen tegen schimmelziekten en herbiciden worden gebruikt tegen onkruid. Contact zijn degenen die voor actie nodig zijn om op een schadelijk object te komen. Quasi-systemische geneesmiddelen hopen zich op op het oppervlak van de behandelde planten en komen geleidelijk vrij. Systemisch doordringen in het celsap van de plant.
Karbofos is een populair insecticide en tegelijkertijd acaricide. Het is effectief tegen bladwormen en ander ongedierte, heeft een continu toxisch effect en is compatibel met Bordeaux-vloeistof en acariciden. Het aanbrengen dient uiterlijk 20 dagen voor de oogst plaats te vinden.
Bordeaux vloeistof is een chemisch middel op basis van kopersulfaat en ongebluste kalk, een contactmiddel tegen vele schimmelziekten en bacteriose. Het wordt gebruikt bij de bestrijding van meeldauw, anthracnose, zwarte rot, rubella, cercosporosis en melanose. Het moet onmiddellijk voor gebruik worden bereid en elke wijnbouwer moet het kunnen koken. Substituten van het Bordeaux-mengsel zijn minder effectief en vaak vervalst, en wanneer ze onder ongepaste omstandigheden worden bewaard, verliezen ze hun chemische eigenschappen en werken ze niet. De verwerking moet worden herhaald, omdat na het neerslaan de beschermende eigenschappen verminderen en niet meer werken.