Zonder zout is het proces van spijsvertering en metabolisme onmogelijk, de smaak van veel gerechten zonder zout lijkt onvolledig. Dus de bezigheid geliefd bij onze grootmoeders, zoals het bewaren van knapperige komkommers en pittige tomaten, is ook onmogelijk zonder zout. Gelukkig wordt zouttekort in de wereld niet verwacht!
Kies je recept
Handleiding
1
Voorheen werd zout gewonnen door de pool- of kooimethode, nu wordt het ook gebruikt, maar het is volledig gemechaniseerd. Aan de kust is een kleine vijver aangelegd in de herfst, die wordt gevuld met water door een gracht. Na enige tijd nestelen kiezels, zand en klei zich op de bodem en wordt water in een tweede reservoir gelaten. In het voorjaar komt de beurt aan het derde bassin; water met een hoger zoutgehalte komt erin dan in de oorspronkelijke partij. Gedurende deze tijd slaagde het water erin om redelijk te verdampen. Tegen het einde van de zomer, wanneer bijna al het water is verdampt, verschijnt een laag zout op het oppervlak. Dit zout werd eerder met de hand geharkt en er ontstonden hopen van 10-15 meter hoog, waarna het zout, dat een tijdje met regen was gewassen, op karren werd geladen.
2
Gelukkig werd deze slavenarbeid vervangen door mechanisatie. Hoewel in sommige landen, bijvoorbeeld Indonesië en India, de handmatige winning van zout nog steeds behouden was. In de jaren twintig begon de Sovjetunie zoutrooiers, graafmachines en snijmachines te gebruiken, waardoor het gewonnen zoutvolume aanzienlijk toenam. In de regio Astrakhan, op de grens met Kazachstan, ligt het Baskunchak-meer, het gebied is 106 vierkante kilometer groot, het is in de winter en het vroege voorjaar bedekt met een laag van 30% pekel - pekel.
3
Nu wordt zout op dit meer gedolven met een maaidorser - ongeveer 300 ton per uur! Voorheen kregen 200 brekers de massa die hiermee overeenkomt en 120 laders laadden het op 300 kamelenkarren. Dezelfde combinatie van zoutwinning doet de eerste keer wassen en pletten van grote stukken. Dan gaat het zout naar de molens.
4
Zout wordt gewonnen uit de ingewanden van de aarde volgens een mijnmethode. In de loop van miljoenen jaren is zout een stenen monoliet geworden. Maar temperatuur en hoge druk kunnen de structuur van het zout veranderen, het vervormbaar maken - het expandeert bij verhitting sterker dan de omliggende rotsen en begint omhoog te bewegen. Sommige zoutbergen strekken zich uit tot het aardoppervlak, bijvoorbeeld Khoja-Mumyn, 900 meter hoog, en het Baskunchak-meer bevindt zich bovenop een van deze zoutkoepels. opstaan.
5
Onze vriend weet je - Extra zout wordt verkregen door de vacuümmethode in zoutfabrieken. Door de putten wordt zoet water in de dikte van het zout gegoten dat onder de grond ligt. De resulterende sterke pekel wordt eruit gepompt en gereinigd en vervolgens onder verminderde druk naar kamers gestuurd - vacuüm Bij een druk lager dan atmosferisch kookt de pekel bij een lagere temperatuur en verdampt actief water. Zout in de vorm van kleine kristallen slaat neer en het wordt gescheiden door centrifugeren van de resterende vloeistof. En zo blijkt het zout "Extra" fijn slijpen.
Let op
Tegen het einde van het V millennium voor Christus. e. de zoutproductie bereikte hier industriële proporties en nam toe tot 4-5 ton. Minstens tweeduizend jaar geleden begon de winning van zout ook door verdamping van zeewater. Zout wordt ook gewonnen door industriële behandeling van haliet (steenzout) gewonnen uit afzettingen op de plaats van gedroogde zeeën.
Handig advies
Afhankelijk van de plaats en de productiemethode heeft zout verschillende namen en bijgevolg eigenschappen: • steenzout - wordt gewonnen uit sedimentair gesteente; • zelf-sedimenterend zout - gewonnen uit zoutmeren (zelf afgezet); • tafelzout - geproduceerd door de poolmethode uit zee- en meerwateren. Zout wordt gewonnen door mijnen te installeren en zout te extraheren uit galerijen of kamers geproduceerd in de dikte van de zoutlaag of koepel.